๏ รักเธอล้นฤทัย
ในหัวใจใฝ่พบเจอ
คิดถึงแต่หน้าเธอ
เฝ้าละเมอเพ้อทุกคราว
๏ หัวใจห้วงหัวใจ
อยากลอยไปในห้วงหาว
เก็บฟ้าและเก็บดาว
มาคลุกข้าวให้เธอกิน
๏ ชอกช้ำจำเลยรัก
เพราะอกหัก จึ่งรักสิ้น
น้ำตาที่รายดิน
ยังราคินในอุรา
๏ ที่รัก จงชิมดู
ความอดสู ความห่วงหา
เมื่อเจ้าไม่นำพา
ขอจงอย่าให้ความหวัง
๏ รักเจ้ารักเจ้านัก
ครั้นพ่ายพักจึงหักพัง
หัวใจที่พลาดพลั้ง
ยินหรือยังเสียงน้ำตา
๏ หยดแซมลงแกล้มข้าว
แห่งสกาวดาริกา
ปรุงรสด้วยน้ำตา
ด้วยห่วงหาและอาดูรย์
๏ ลาแล้วขอลาก่อน
รักยอกย้อน เคยเกื้อกูล
ใจหายมลายสูญ
ที่พอกพูนคือระทม !!!
ทราย แดนหิมะ
เบิร์กลีย์
๑๑.๑๑
ห้องทดลองของกวีกำมะลอที่พยายามใช้ถ้อยคำแทนฝีแปรงเพื่อรังสรรค์งานศิลปะและบทกวี
