(๑)
๏ เพื่อนเอ๋ย?
สัมผัสรสเคยลึกซึ้งสดใส
ละมุนแห่งถ้อยวลีฤทัย
จากห้วงดวงใจให้ปวงประชา
๏ เขาแบ่งกวีเป็นสีเป็นขั้ว
พ่นคำระรัว ประหนึ่งคำด่า
รุ่มร้อนระอุผรุส์วาทา
ถ้อยแห่งอรรถาคุกรุ่นเพลิงกาฬ
(๒)
๏ คำว่า กวี นี้หมายอย่างไร?
คำถามจากใจ อยากให้ตอบขาน
ฤาเป็นการแสดงออกแห่งอุดมการณ์
ฤาเพียงเพื่อประหัตประหารอริศัตรู
๏ เพื่อนใช้ปากกาเป็นศัตราวุธ
วาดว่ายผรุสผ่านถ้อยสวยหรู
ถูกฉันทลักษณ์ตามหลักคำครู
นี้เพื่อน ฤาคู่ เรียกตน "กวี" ?
(๓)
๏ ถ้อยคำจากหนึ่งกวีกำมะลอ
ประพันธ์แค่พอให้ใจสุขี
อยากร่ายอยากเรียงอยากเริงวลี
ทุกสิ่งดั่งที่หัวใจสั่งมา
๏ ฉันใส่หัวใจในบทกวี
แฝงในวจี วลี ล้ำค่า
ส่งฤดีสารผ่านการเวลา
หนึ่งถ้อยวาจาแห่งจิตวิญญาณ ฯ
(๔)
๏ ฉันนั่งตีความตามบทกวี
ไร้ซึ่งชั่วดี เปรมปรีดิ์ประสาน
ทุกทุกกวีมีอุดมการณ์
ห่อนมีสาธารณ์ มีเพียงสุนทรีย์ ฯ
แล้วเพื่อนจะทะเลาะถกเถียงกันไปใย?
ทราย แดนหิมะ
เบิร์กลีย์ แคลิฟอร์เนีย
๑๒ ๑๔ ๑๑
