กุลาร้องไห้

กุลาร้องไห้



๏ ทุ่งกุลา... เจ้าร้องไห้

ออน้ำตาตกรายด้วยสับสน

ท้องทุ่งร้าง...คือคำอ้างของบางคน

ไฟรุ่มร้อนจึ่งรานรนเจ้าอีกครั้ง



๏ เมื่อก่อนเก่า เคยวิโยค โศกภัยแล้ง

ยามนี้เจ้าพรายแสงสะพรั่ง

ท้องทุ่งงาม นามกุลา จึ่งโด่งดัง

เป็นขุนคลังข้าวหอมแห่งดวงดาว



๏ เขาว่าเจ้าคือแดนฝันอันเรืองรุ่ง

หวังดอกเงินจะผลิฟุ้งเต็มทุ่งข้าว

เขาหมายเปลี่ยนทุ่งรวงทองเป็นรวงเทา*

ลืมว่าชั่วจะมัวเมา ทุ่งกุลา



๏ แลกด้วยความตกตื่นหื่นกระหาย

ฝากดีร้ายไว้ที่เต๋าตรงหน้า

และกับไพ่ในมือที่ถือมา

อนิจจา... ทุ่งกุลา คาสิโน



๏ จะเอา ผืนนาข้าว สกาวสวย

บูชายัญ ความร่ำรวย สุโข

เผื่อจะผลิดอกเงิน ฟ่อนโตโต

ใครฉาว ใครโฉ่ ใครขื่นคาว?



๏ ทุ่งกุลา ฤาเจ้าต้อง ร้องอีกครั้ง?

ดอกเงินบานสะพรั่งด้วยอื้อฉาว

เม็ดเงิน เม็ดงาม เม็ดพราว

แลกวัฒนธรรม ยืนยาว ชาวกุลา



๏ ในความรุ่งเรืองรองเราร้องไห้

เมื่อผืนนาแผ่นสุดท้ายสิ้นตรงหน้า

ทุ่งรวงทองทุ่งข้าวของชาวประชา

กลายเป็นบ่อนใบ้บ้าคาสิโน ....

.

.

แล้วเราจะกินข้าวจากที่ไหน?





ทราย แดนหิมะ



เบิร์กลีย์ แคลิฟอร์เนีย

๙.๑๑





Inspiration:


ทุ่งกุลาคือทุ่งข้าว

ทุ่งกุลาคือทุ่งคน

ทุ่งกุลาคือทุ่งแห่งชาติ - ไพวรินทร์ ขาวงาม



* สีเทา = สีของแบงก์พัน ...และเป็นสีของความหม่นมัว